یوتایپ 
شما هم در هنگام نوشتن یا خواندن چنین جمله‌ای کمی در معنای آن تردید می‌کنید؟ حق دارید! دستور زبان فارسی چنین پیچیدگی‌هایی هم دارد. برای درک این موضوع که کدام‌یک درست‌تر است، به مثال‌های زیر دقت کنید:
- ترکش کردم، با وجود این که دوستش داشتم.
- ترکش کردم، با این وجود که دوستش داشتم.
جمله اول، صحیح است. یعنی ما قصد داریم با وجود چیزی درباره چیز دیگری سخن بگوییم. در حالی که در عبارت با این وجود صحیح نیست. زیرا معنای آن اینطور در ذهن متبادر می‌شود که درباره وجودی سخن می‌گوییم. مثلا مي‌توانیم بگوییم:
با وجود این بچه، نمی‌توانم همه کارهایم را به‌موقع تمام کنم.
برای درک بهتر این مطلب، بیایید جملات ابتدایی این مقاله را یکبار دیگر بررسی کنیم.
بگذارید دو جمله بالا را اینطور بررسی کنیم.
- ترکش کردم، با وجود این که دوستش داشتم.
- با وجود چه؟ با وجود آنکه دوستش داشتم
- ترکش کردم، با این وجود که دوستش داشتم.
- با کدام وجود؟ وجودی در کار نیست!
نکته: این نکته را در نظر داشته باشید که حرف ربط با وجود این و با این وجود، هر دو حرف ربط مرکب هستند و باید به طور کامل با فاصله نوشته شوند.