سریع تایپ کردن و غلط‌گیری در انتها یا با دقت و آهسته‌تر تایپ کردن و غلط‌گیری در حین تایپ؟

کدام بهتر است؟ این که سریع و با دقت پایین تایپ کنیم و متن را به اتمام برسانیم و سپس برگردیم و آن را غلط‌گیری کنیم؟ یا این که با دقت‌تر و آهسته‌تر تایپ کنیم و هر جا هم اشتباهی داریم، با کلید Backspace برگردیم و درستش کنیم و سپس جلو برویم؟ در این مطلب کوتاه قصد داریم این سوال را پاسخ دهیم.

هر کدام از این دو رویکرد طرافدارانی دارند و هر کدام هم مزایایی دارد. البته پاسخ سوال بسته به این که در حال تایپ چه چیزی هستید هم ممکن است تفاوت کند.

تایپ سریع و کم‌دقت و غلط‌گیری در انتها

مزیت این رویکرد است که شما به سرعت آنچه که در ذهن دارید را تبدیل به نوشته می‌کنید. این باعث می‌شود که مغز شما بتواند بیشتر انرژی خود را مصروف مفاهیم کند و شما درگیر غلط‌گیری تایپی و  ویرایشی نیستید. اما این روش عیب بزرگی دارد. اگر چه زمان و انرژی کمتری برای تایپ متن اولیه خود گذاشته‌اید، اما دوباره باید برگردید و زمان و انرژی خود را صرف پیدا کردن غلط‌های تایپی و برطرف کردن آن‌ها کنید و تازه ممکن است بعضی از آن‌ها را نبینید و در متن شما جا بمانند. معمولا زمانی که برای دوباره‌خوانی متن و غلط‌گیری می‌گذارید، باعث می‌شود متن نهایی شما نسبت به کسی که از همان اول با دقت تایپ کرده، حتی دیرتر هم آماده شود و احتمال وجود خطاهای تایپی در آن بیشتر است.

تایپ با دقت بالا و غلط‌گیری در حین تایپ

مزیت این روش این است که پس از اتمام تایپ، متن شما نیاز به بازبینی کمتری دارد و چون در همان زمان تایپ حواستان به خطاهای تایپی و ویرایشی بوده، متن پاکیزه‌تری را پس از اتمام تایپ در اختیار دارید. عیب کوچک این روش هم این است که سرعتتان کمی پایین می‌آید و ممکن است گاهی اوقات حواستان به غلط‌گیری برود و رشته مفاهیم از دستتان در برود. اما وقتی کار تایپ شما تمام شد، خیالتان راحت است که اشکالات تایپی آن زیاد نیست.

کدام روش برای کجا مناسب‌تر است؟

توصیه کلی من این است که از همان اول آهسته و با دقت تایپ کنید. اگر خودتان را به این روش عادت دهید، از شلخته‌نویسی فاصله خواهید گرفت و متن شما همیشه تمیز و پاکیزه خواهد بود. زمان کمی هم برای ویرایش متون تایپی شما لازم خواهد بود و دوستان و همکارانی هم که معمولا با متون تایپی شما سر و کار دارند، به شما غر نخواهند زد! به ویژه اگر در حال تایپ از روی یک متن دستنویس، نگارش نامه رسمی، یا نگارش مقاله و کتابی هستید که قرار است انتشار عمومی داشته باشد، سعی کنید از همان ابتدا با دقت و بدون غلط تایپ کنید و حتی علائمی مانند نیم‌فاصله، ویرگول، نقطه و مانند آن را هم در همان حین تایپ اولیه با دقت درج کنید. مطمئن باشید دقتی که در ابتدا می‌کنید، باعث می‌شود که در زمان غلط‌گیری، دقت و وقت کمتری لازم داشته باشید. حتی ممکن است کار شما اصلا نیاز به غلط‌گیری نداشته باشد و این خیلی خوب است!

اما اگر در حال ثبت و پیاده‌سازی ایده‌های اولیه، یادداشت‌برداری شخصی یا مواردی از این قبیل هستید، اهمیت درست‌نویسی مقداری کمتر خواهد شد. بنابراین، تا حدی می‌توانید به خودتان آسان بگیرید. اما نگذارید این مسأله برایتان عادت شود. چون این عادت ممکن است متون رسمی و جدی شما را هم خراب کند.

یک نکته

اگر در حال آموزش تایپ هستید، شک نکنید که دقت از سرعت مهم‌تر است. به متنتان به چشم یک قطعه موسیقی نگاه کنید! سعی کنید نت‌ها را آهسته و دقیق بنوازید. این که قطع را سریع و پر از غلط بنوازید، از شما یک نوازنده حرفه‌ای نخواهد ساخت! یک تایپیست سریع که متونش پر از غلط است و متنی بی‌کیفیت تحویل می‌دهد، کارش ارزشی ندارد. اما تایپیستی که اندکی آهسته‌تر تایپ می‌کند اما متن نهایی‌اش تمیز و پاکیزه است، می‌تواند به تدریج سرعت خود را هم در عین دقت بالا ببرد و به تایپیستی حرفه‌ای تبدیل شود.