با طریقت یک کاراته‌کار، ده‌انگشتی تایپ کنید

این یادداشت مجموعه‌ای از تحلیل‌ها پیرامون شباهت‌های طریقت کاراته با فرآیند آموزشی تایپ ده‌انگشتی را بررسی می‌کند. این که تایپ ده‌انگشتی کیفیت‌هایی از نوع تجربه‌ی یک رهروی طریقت کاراته دارد. برخی تایپ ده‌انگشتی را راهی به شناخت ذِن می‌دانند و معتقدند که آموختن تایپ ده‌انگشتی به برنامه‌ریزی دوباره‌ی ذهن کمک می‌کند. یوتایپ در یادداشتی این دلایل را جمع‌آوری کرده است.

وقتی از طریقت حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم؟

شاید با خواندن بخش ابتدایی این یادداشت تعجب کرده باشید. اما باید به اطلاع‌تان برسانیم که تایپ ده‌انگشتی و هنرهای رزمی شباهت‌های ذهنی بسیاری با هم دارند. اگر با کاراته آشنا نیستید، باید توضیح دهیم این ورزش بیش از آن‌که درباره‌ی جسم باشد درباره‌ی ذهن است. برنامه‌ریزی بخش‌های مختلف ذهن برای ورود به دنیای مبارزه. آمادگی در برابر هر عملی. همان‌طور که یک راهب راه ورزش‌های رزمی، بدن خود را آموزش می‌دهد تا در بهترین وضعیت با محیط پیرامون خود، برخوردی جسمی داشته باشد، درباره‌ی تایپ ده‌انگشتی هم دقیقا چنین است.

درباره‌ی حضور عضلات

یک هنرمند هنرهای رزمی بیهوده پاهای خود را به چپ و راست نمی‌گرداند. او برای هر عملی قاعده‌ای تعریف‌شده دارد که این قاعده‌ها توسط مغز به عضلات او مخابره می‌شوند و او تنها با قدرت بدنی‌ست که توان اداره‌ی درست عضلات را در بهترین حالت دارد. تایپ ده‌انگشتی هم مستقیما با عضلات سروکار دارد. تایپ سریع به محکم‌فشاردادن دکمه‌های کیبورد ربطی ندارد. به آمادگی ذهنی شما در جهت هدایت صحیح انگشتان بر روی نقطه‌ی صحیح اصرار دارد. این هارمونی و هماهنگی بدون قدرت عضلات امکان‌پذیر نیست. چون عضلات باید آمادگی داشته باشند که فرامین مغزی را به شکلی هنرمندانه پیاده کنند. کاراته و تایپ هر دو به عضلات آگاه احتیاج دارند.

طریقتی برای حافظه‌ی بدن

لازم به گفتن نیست که تمامی عضلات دارای حافظه هستند. همان‌طور که شما یاد می‌گیرید که چگونه روی دو پای خود بایستید و شیوه‌ی استفاده از عضلات برای ایستادن، به حافظه‌تان سپرده می‌شود، هر فعالیت دیگری، اطلاعاتی را در بخش خاصی از مغز ذخیره می‌کنند. در مورد کاراته و تایپ ده‌انگشتی هم همین‌طور است. شما اگر نزد یک استاد نابلد کاراته را آموخته باشید، احتمالا حافظه‌ی عضلات شما اطلاعات اشتباهی ذخیره کرده است. این اطلاعات به ذهن و بدن شما آسیب خواهد رساند. چون از یک فرمول صحیح پشتیبانی نمی‌کند. وظیفه‌ی یک استاد کاراته تصحیح این اشتباهات و برنامه‌ریزی دوباره‌ی حافظه‌ی عضلات شماست. در تایپ، شما احتمالا روش شخصی خود را دارید. روشی که به اندازه‌ی فرمول ده‌انگشتی بهبودیافته و کامل نیست و باعث برنامه‌ریزی غلط حافظه‌ی عضلانی شما و به تبع آن حافظه‌ی فکری شما شده است. تایپ ده‌انگشتی این اطلاعات غلط ذهنی را برای همیشه بهبود می‌دهد.

در ستایش مداومت

شما اگر تصمیم دارید یک کاراته‌کار عالی شوید، نمی‌توانید با ۴۸ ساعت تمرین مداوم به آن دست پیدا کنید. شما انسان هستید، عضلات و ذهن شما احتمالا در ده دقیقه‌ی اول خسته می‌شود. اگر بیش از ده دقیقه به خود فشار بیاورید، احتمالا قید فراگیری این هنر باستانی را برای همیشه خواهید زد. اما اگر همین ۴۸ ساعت فعالیت را در ۳ ماه پخش کنید احتمالا پس از سه‌ماه در کاراته پیش‌رفت‌های چشم‌گیری پیدا خواهید کرد. این درباره‌ی تایپ ده‌انگشتی نیز به طور کامل صدق می‌کند. شما احتیاج به یک برنامه‌ریزی آرام، مداوم و سبک دارید. هیچ عادتی به راحتی تغییر نمی‌کند. روان‌شناسان می‌گویند برای تغییر هر عادتی یک دوره‌ی ۲۱ روزه لازم و ضروری‌ست. این نظریه چنان ثابت شده است که مراکز بازپروری اعتیاد هم از همین متد و شیوه‌ی ۲۱ روزه بهره می‌جویند. پس صبور باشید و مداومت داشته باشید. درس‌های دوره‌ آموزشی‌تان را چنان که در یوتایپ پخش شده، به طور روزانه در برنامه‌ی تمرینی‌تان پخش کنید و مطمئن باشید این مداومت است که مهم است.

آماده‌سازی در ساختار مناسک

کاراته مناسک خاص خودش را دارد. شما نمی‌توانید پس از خوردن ناهار و با شلوار جین وارد زمین شوید و به مبارزه بپردازید. باید لباس خاصی بپوشید، کمی بدن‌تان را گرم کنید، چند نفس عمیق بکشید و با احترام وارد زمین شوید. تایپ ده‌انگشتی هم چنین است؛ چون پای آمادگی ذهنی و بدنی در میان است. شما احتیاج به گرم‌کردن دارید. احتیاج دارید آماده باشید و باحوصله و در زمان مناسب دست به نوشتن روی کیبورد یا ماشین‌تایپ خود بزنید. همان‌گونه که یک سالک راه کاراته چنین می‌کند. فرض کنید که دارید یک ساز یاد می‌گیرید. باور کنید با فرآیند جذاب یادگیری تایپ ده‌انگشتی، شما آمادگی یادگیری ده‌ها آموزش جذاب دیگر در زمینه‌های دیگر را به دست خواهید آورد. پس کمربند سفیدتان را تحویل بگیرید و آماده‌ی فراگیری یک فن تازه شوید.