شکسته نویسی حروف اضافه

شکسته نویسی حروف اضافه چه قوانینی داره؟ تو این مقاله به زبون ساده و مختصر به این موضوع می‌پردازیم و کار شما رو راحت می‌کنیم.

حروف اضافه چطور به زبان گفتار نوشته می‌شن؟

حرف اضافه یکی از اصلی‌ترین قسمت‌های جمله‌ها تو فارسیه. این حرف اضافه‌ها هستند که می‌تونن کلی روی معنای یک جمله تأثیر بذارن. بنابراین تو موضوع شکسته نویسی هم نمی‌شه اون رو نادیده گرفت.

برای شروع بیاین یه جمله رو که تو اون حرف اضافه به کار رفته، با هم ببینیم؛

علی دارد به مدرسه می‌رود.

حالا جمله بعدی صورت شکسته و گفتاری این جملست؛

علی داره به مدرسه می‌ره.

خب همونجوری که می‌بینین اینجا حرف اضافه هیچ تغییری نکرد و به همون شکل «به» تو جمله استفاده شد.

قاعده شکسته نویسی حروف اضافه

حرف اضافه به

هر وقت به حرف اضافه به، ضمیرهای شخصی (من، تو، او، ما، شما، ایشان) اضافه بشه و بخوایم اون رو به‌صورت شکسته بنویسیم،‌ به این شکل نوشته می‌شن؛

نکته: صورت جمع ضمیرهای گفته شده (به ما، به شما و به ایشان) به ندرت تو محاوره تغییر می‌کنه اما اگر خیلی به شکستنش اصرار داشته باشیم باید به همین شیوه که تو جدول گفتیم عمل کنیم.

دقت کنید که تو بعضی از منابع و البته بین فارسی‌زبان‌ها این شیوه نوشتن حرف اضافه + ضمر به شکل بهم پیوسته مرسوم‌تر شده؛ یعنی به‌صورت بهم، بهت، بهش و ...  اما مثلا افرادی مثل علی‌صلح‌جو تو کتاب اصول شکسته نویسی عقیده دارن که این کار خیلی پسندیده نیست و استقلال دستوری و هویت حرف اضافه حفظ نمی‌شه.

نکته: گاهی حرف اضافه به در حالت گفتاری، از جمله حذف می‌شه اما معنای اون توی جمله مستتره.

من رفتم مدرسه.

همون‌طوری که می‌بینین، حرف اضافه «به» از جمله حذف شده. در واقع شکل کامل جمله به این صورت بوده:

من رفتم به مدرسه.

اگر به موضوع شکسته‌نویسی علاقمندین توصیه می‌کنیم مقاله‌های مفصل و کاربردی بیشتر رو تو صفحه قواعد شکسته نویسی در فارسی بخونید.